من هنوز به هیپ‌هاپ فارسی امیدوارم.
نزدیک به یک هفته از انتشار مجموعه‌ی اهلی از رخ میگذرد ، مجموعه‌ای با پروداکشن سعید دهقان که نام تشکل ملّی را یدک میکشد .
در برخورد اول با مجموعه‌ای با آهنگسازی حدوداً الکترونیک مواجهیم که پیشروی دهقان در این سبک در این مجموعه کاملاً مشخص است ، از سطح کیفی آهنگسازی ، میکس و مسترینگ مجموعه که بسیار قابل قبول است بگذریم و به محتوا و ارائه‌ی آن برسیم ، رُخ هم‌اکنون دومین رپ‌کنِ ملّی در کنار صفیر به حساب می‌آید و وجوه متمایزی هم از او و سایر هنرمندان حال حاضر دارد که آن سبک نوشتاری اوست .
اشعار رُخ در عین حال ساده است اما چیزی با خود به همراه دارد که در اشعار سایرین دیده نمیشود که عنوانی برای وصفش به ذهن نمیرسد ، رُخ به نظر هنرمندی است که بسیار طبیعت را تجربه کرده و در اقلیمی غیر از پایتخت بیشتر عمر خود را گذرانده است و این وجه تمایز اشعار او به وضوح در آثار گنج و غربت به گوش میرسد .
مجموعه با این که کانسپتچوال (کانسپشوال) نیست اما منسجم و در هم تنیده است ، کیفیت هیچ اثری از اثر دیگر بالاتر نیست و هر کدام رنگ و بوی عجیبی دارد که میتوانید ساعت‌ها از آن لذت برد .
رُخ و اهلی تکمیل نیستند و ایراداتی از لحاظ ساختار برخی کلمات و قافیه‌ها دارد و عمده‌ترین مشکل مجموعه نیز به نظر نویسنده دلیوری و نحوه‌ی ادای کلمات است که در برخی از لحظات مجموعه به دلیل همین مشکل نبض آثار مثل قطعه‌ی سفید میمیرد اما با تمام این اوصاف، اهلی به عنوان آلبوم ورود ( Debut Album ) و اولین فعالیت ملّی در پاییز ۹۷ با شکوه و کم اشتباه است و به نظر میرسد با استقبال خوب مخاطبین نیز مواجه شده است و آنچه که نیاز رخ از برداشت این مجموعه بود حاصل شده است و باید دید او در آینده چه برای رو کردن دارد .
با احتساب اهلی ، ملّی تا امروز ۱۱ عنوان تولید کرده که شامل ۴ مجموعه و ۷ تک آهنگ میشود که هیچکدام از این مجموعه‌ها سهم صفیر نبوده است ، با این تفاسیر به نظر میرسد نوبتی هم باشد نوبت به صفیر و اولین مجموعه‌اش رسیده است .
نویسنده : نُدیسم