بهرام نورائي که از گروه هنرمندان اولیه رپ ایران میباشد و این روزها فعالیتش در این عرصه به تعدادی توییت و پست اینستاگرامی محدود میشود. دیشب طی توییت هایی درباره تاثیر نوجوانان و جوانان بر رپ صحبت های جالبی کرد.
او میگوید:
رابطه برقرار کردن بین نوجوونها و نسلهای قبلی به اندازه کافی پیچیده هست. با هراس افکنی های اغراق شده و بعضا بی پایه و اساس پیچیده ترش نکنیم.
این نوجوونهان که جرأت دارن آزمون و خطا کنن و به ایده های جدید برای زندگی برسن. باید بهشون اعتماد به نفس داد جای اینکه بقیه رو ازشون ترسوند.
رپ ایران محصول فکر نوجوونها و جوونهای سرکوب نشده ست که در محافظه کاری های رایج منافعی ندارن و دارن سبک زندگی آلترناتیو تمرین میکنن.
بعضا نقدهایی می خونم راجع به اینکه چرا اکثر مخاطبهای #رپ_ایران نوجوون ها هستن. به نظرم اتفاقا این نقطه قوت رپ ایرانه. نوجوونا آینده ن.
از ابتدا دودیدگاه کلی نسبت به رپ ایران وجود داشته.یکی جریان های هنری غالب بودن که خودشون رو معیار هنر می دونستن و میگفتن رپ اصلا موسیقی نیست.
دیگری هم فرهنگ حاکم بوده که سعی کرده در قالب برنامه هایی مثل “شوک”، از رپ یه هیولای فرهنگی بسازه که جامعه رو به سمت فساد و ناهنجاری سوق میده.
ازطرف دیگه روشنفکران، دانشگاهیان و روزنامه نگاران هم به جای پرداختن به این مسئله با نادیده انگاشتنش عملاً در این سهل‌انگاری اجتماعی شریک شدن.
برآیند این دیدگاهها در ۱۰سال گذشته به تشدید اقدامات بازدارنده، جرم‌شدن تلاشهای مستقل موسیقائی و حتی زندانی شدن یا مهاجرت هنرمندها منجر شده.
این اقدامات نتیجه ای نداشته جزعمیق تر شدن شکاف بین فرهنگ رسمی و غیررسمی جامعه و از بین رفتن فضای تعامل به خصوص بین نهادهای قدرت و جوانان.
به نظرم ریشه این اتفاقات ترس از تغییره و اینکه جامعه مرز بین ثبات و سکون رو هنوز پیدا نکرده
#نوجوان‌هراسی #رپ
D: