اگر در نوجوانی با رپ آشنا شده باشم و در این سنین تصمیم بگیرم رپ کنم احتمالاً محرک‌های من علاقه٬ رسیدن به یک شهرت نسبی و بیان ته مانده‌های ذهنم است من دانش‌آموزم٬ خرج چندانی ندارم٬ رپ هیجان انگیز است٬ شهرت اغواکننده است و بمب! اما اگر جوانی بیست‌و چند ساله باشم و فکر «رپ کردن» به سرم بزند احتمالاً بیخیالش شوم! در بیست‌و چند سالگی من هم «تفریح»م را شناخته‌ام و هم «شغل»ی دارم (و یا به دنبال آن می‌گردم). احتمالاً «رپ کردن» در آن زمان برایم محدود به دیگران شود دیگران رپ کنند؛ من لذت ببرم! شاید در ایران بیست‌و چند ساله‌ها نتوانند خیلی با ریسک «ممکن است مشهور شوم» کنار بیایند! اما مهم‌تر از همه این‌است اگر نوجوانی رپ کرد و در بیست و چندسالگی شروع به محاسبه‌ی دودوتایش کرد متوجه می‌شود «رپ کردن» برای مخاطبین ایرانی ابداً شغل مطمئنی نیست اگر خوش‌شانس نباشد و آثارش توسط به اصطلاح کمپانی‌ها و رسانه‌ها خریداری نشود احتمالاً برایش هزینه‌بر هم خواهد بود از طرفی تولید آثار برای کسی که از نوجوانی‌اش چند سال رپ کرده‌است زمان‌بر خواهد بود جدا از حساسیت‌های افراد مجرب نسبت به آثارشان٬ آن‌ها باید آثار رپ خارجی و ایرانی را دنبال کنند معمولاً هنرمندان اگر خودشان تغذیه‌ی روحی نشوند بازدهی مناسبی هم ندارند ضمن اینکه هر هنرمند در حال رقابت با باقی هنرمندان هم رشته‌ی خودش است باید یک شمای کلی از محیط کاری در هر بازه‌ی زمانی داشته باشد که بتواند در تولید و نشر اثر خودش استفاده کند. و البته اینکه با وجود پذیرش جامعه اما من کماکان جایگاه اجتماعی یک هنرمند را ندارم(این مورد آخری برای آن دسته‌که به شهرت چندانی نرسیده‌اند صدق می‌کند) یک نمه‌هم فضای رپ به خصوص نحوه‌ی برخورد مخاطبین با آن ته مایه‌ی تینیجری دارد. پس اگر من رپکنی باشم که در نوجوانی به رپ جذب شده است و حالا در «بیست‌سالگی های منتهی به سی» که هر شب که می‌خوابم باید بابت شغل‌و پول و زندگی به خودم جواب‌گو باشم به سرم بزند٬ که فکر کنم٬ که این رپ انتهایش چیست؟ احتمالاً یکی از روزهای بین بیست و پنج تا سی خداحافظی کنم من دیگر نیستم مگر دیوانه‌ام؟ جایگاه اجتماعی٬ پول و وقت به کنار یکی از مهمترین محرک‌ها برای ادامه‌ی کار هنرمندان به خصوص رپ‌کن‌ها برخورد مستقیم با طرفدارانشان در میتینگ‌ها٬ نمایش‌ها و کنسرت‌هاست من حتی امکان استفاده از این عنصر انگیزشی را هم ندارم ناامید شدم٬ خداحافظی می‌کنم اما احتمالاً مدتی بعد برمی‌گردم.
رپ یکی از تنها چیز‌هایی‌ست که بلدم٬ در آن تجربه کرده‌ام٬ در رپ توسط افرادی (مخاطبینم) به من احترام گذاشته می‌شود٬ تخلیه‌ی روحی می‌شوم! اشکال ندارد٬ شغلی پیدا می‌کنم دیگر تمام نیرویم را برای رپ نمی‌گذارم اما صرفاً هستم….
نویسنده: حمید
از یک جایی به بعد صرفاً هستم
تمامی حقوق مطعلق است به مجله موسیقایی آمیزه
6 نظرات
از نظر من بحث سن بحث مهمی نیست به هیچ وجه چه بسا ما میبینیم که آثار هنرمندامون توی سنین بالاتر، از هر لحاظ پخته تره و کاملن مشخصه که برای واژه به واژهَ شون وسواس به خرج میدن که توی آثار اولیه شون این وسواس دیده نمیشه…این مسئله رو برای این گفتم که بگم نمونه هاش رو دیگه خودمون توی رپ فارسی شاهدش هستیم برای مثال رض که توی سن سی و پنج سالگی داره ماه آینده مجموعه ش رو منتشر میکنه…مهم ترین مسئله ای که به نظر من یه جوون که میخواد پا به این عرصه بذاره باش روبرو میشه؛ بحث پخش آثارش و شنیده شدن اون ها هستش…میدونیم که پروسه ی تولید یه اثر از مرحله ی ایده تا شعر و آهنگسازی و ضبط و میکس و مسترینگ، اگر کار حرفه ای باشه، زمان بر هستش در عین حال که برای یه جوون که شاغل یا دانشجو باشه، ممکنه هزینه هاش هم تا این مرحله(قبل از پخش) زیاد باشه…میرسیم به مرحله ی انتشار و پیام دادن به ادمین کانال ها و سایت ها واسه پخش…الآن یکی از اساسی ترین مسائلی که رپ فارسی رو به بن بست رسونده، بحث رسانه س…خب جوون باید برای انتشار یه مجموعه بعد از این همه زحمت و زمان و انرژی و هزینه، بیاد بازم یه مبلغ بی مورد اضافی رو به رسانه ها بده تا این رسانه ها بدون هیچ بیوگرافی مشخصی از این شخص بیان کار رو پخش کنن…کیه که دانلود کنه؟؟؟؟چرا دانلود کنه؟؟؟وقتی از رسانه های مختلف روزی با انتشار اثر بیش از ده نفر مواجه میشیم، چه وقتی مگه من به عنوان دانشجو دارم که وقتی میرسم خونه بشینم آنالیز کنم این آثار رو…مگه بررسی اثر به همین سادگیه؟؟؟باید شعرش رو درک کرد…تکنیک های آهنگسازیش رو درک کرد…فلو بازیش رو بررسی کرد…پس وقتی رسانه ها به این شکل ضعیف عمل میکنن، من محکوم میشم به اینکه فقط هنرمندانی رو دنبال کنم که میشناسمشون و توی تشکل های مختلف حضور دارن…پس الآن به نطر من مشکل اصلی رسانه های رپ فارسی هستن تا وضعیت سیستم حاکم و نحوه ی برخوردش با رپ…چیزی که میتونه امیدوار کنه یه رپر رو برای ادامه دادن، شنیده شدن حرفاشه
تا حدود زیادی با بخش دوم حرف هات راجع ب رسانه موافقم
دقیقا به خاطره همین موضوع هست که خیلی وقته رپ کن جدیده خوبی وارد عرصه نشده….اگر واقعا کسی دنبال رپ باشه و عشقش و زندگیش رپ باشه حتی از شغلش هم میزنه بخاطر رپ.
داریم
اما چون رسانه خوب نداریم
نمی‌شناسیم
اوضاع رپ طوری هست که باید خودت راه بسازی و پیش بری ک باهاش عشقی کنی مگرنه با دلسردی کار کردن و فقط صرفا کار دادن بیهودست
مخالفم
کس می‌کنم تویی ک داری این حرف رو می‌زنی خودت ی تین‌ایجر